அலைமுதிர்சோலை

ஊர் சொல்லும் கதைகள்: ஊர்காவற்றுறை

சிக்மலிங்கம் றெஜினோல்ட்

பரிபுரணனை இப்பொழுது பலரும் மறந்திருக்கக்கூடும். அல்லது பலருக்கும் இந்தப் பெயருக்குரியவரைப்பற்றி இன்று தெரியாது. ஆனால், 1985 ஆம் ஆண்டு, கொழும்பில் தாக்குதலொன்றை நடத்துவதற்கு முயன்ற வேளை வெடித்த குண்டில் சாவடைந்தவரே இந்தப் பரிபுரணன் என்ற அமுதன். இந்தப் பரிபுரணனுடைய பெயரிலே 1986, 87, 88 களில் யாழ்ப்பாணத்திலும் வன்னியிலும் “அமுதன் சோப்“ உற்பத்தி செய்யப்பட்டு  விற்கப்பட்டது. அந்தச் சோப்பைப் பயன்படுத்தியது பலருக்கு நினைவிருக்கலாம். அது இயக்கங்கள் சவுக்காரம், சாப்பிராணி, மெழுகுதிரி, ஜாம், கயிறு என உற்பத்திப் புரட்சிகளைச் செய்த காலம். இயக்கமென்றால், துவக்கும் தாக்குதலும்தான் என்று விளங்கியிருக்கும் இன்றைய பலருக்கு இயக்கங்களிடம் இப்படியுமொரு பக்கமிருந்தது என்பது தெரிந்திருக்க வாய்ப்பில்லை. இயக்கத்தில் சேருவதற்கு முதல், இயக்கப்பேப்பர் விக்கிறது, நோட்டீஸ் குடுக்கிறது தொடக்கம் சவுக்காரம் விக்கிறது, சாம்பிராணி செய்யிறது, அப்பளம் போடுவது, ஜாம் தயாரிப்பது, கயிறு திரிக்கிறது என நிறைய முன்பயிற்சி வேலைகளும் விளையாட்டுகள் இருந்தன. இதுபோன்றவற்றையும் செய்தால்தான் இயக்கத்தில் “உறுப்பினர்“ என்ற அடையாளம் உறுதிப்படுத்தப்படும். இப்படியெல்லாம் ஒரு காலமிருந்தது. போகட்டும். பழைய பெருங்காயப்பானை கறிக்குதவாதல்லவா. நாங்கள் அப்பாலே நகர்வோம்.

பரிபுரணனுடைய ஊர் ஊர்காவல்துறை. “கொழும்பில் வெடித்த குண்டில் பலியானது ஊர்காவல்துறையைச் சேர்ந்த பெடியன்” என்றவுடன், அந்த ஊர் ஒரு தடவை மெய்யாகவே கலங்கித்தான் போனது. அதுவரையும் சத்தம் சலாரில்லாமல், அமைதியான முறையில், கத்தோலிக்க ஆயர்களையும் மதகுருக்களையும் கன்னியாஸ்திரிகளையும், கடற்தொழிலிலும் கடை வியாபாரத்திலும் கொடிகட்டிப்பறந்தவர்களையும்  அதிகமாகத் தந்திருந்த ஊரில், இப்பிடியொரு வெடிகுண்டுப் பேர்வழி பிறந்திருக்கிறானா இருந்திருக்கிறானா, என்று சனங்கள் கலங்கித்தான் போனார்கள். சிலருக்கு இது வியப்பையும் ஊட்டியது. அதிலும் கொழும்பிலே வர்த்தகத்தில் ஊர்காவற்றுறைக் கரம்பன் ஆட்களுக்கு இதுவொரு பெரிய தலையிடியாகியது.

ஊர்காவற்றுறை என்றால், அநேகமாக இரண்டு விசயங்கள் நினைவுக்கு வரும். ஒன்று ஊர்காவற்றுறையிலிருந்துதான் அதிகமான கத்தோலிக்க ஆயர்கள் யாழ்ப்பாண மறைமாவட்டத்துக்கு தெரிவாகியிருக்கிறார்கள். மற்றது ஊர்காவற்றுறையிலிருக்கும் கடற்கோட்டை. யாழ்ப்பாண மறைமாவட்டத்தின் கத்தோலிக்க ஆயர்களாக இருந்தவர்களில் அநேகமானவர்கள் ஊர்காவல்துறையைச் சேர்ந்தவர்களே. வடக்கிலே ஊர்காவற்றுறை கத்தோலிக்கச் செல்வாக்கிற்குரிய பிரதேசங்களில் ஒன்றாகவும் உள்ளது. இங்கே இருக்கின்ற பெரும்பாலான தேவாலயங்கள் நூற்றாண்டுகளைக்கடந்தவை. இதற்குக்காரணம், யாழ்ப்பாணக்குடாநாட்டைக் கைப்பற்றுவதற்கு முன்பு, யாழ்ப்பாணத்தின் தீவுகளையே ஐரோப்பியர்கள் கைப்பற்றினார்கள். அப்படிக் கைப்பற்றியவர்கள், தாங்கள் கைப்பற்றிய பகுதிகளில் தேவாலயங்களையும் கோட்டைகளையும் கட்டினர். முடிந்த அளவுக்குச் சனங்களையும் மதமாற்றத்துக்குட்படுத்தினார்கள். இது இன்றைய வரலாற்றை நினைவு படுத்தக்கூடும். இப்படி தேவாலயங்களைக் கட்டியவர்கள், மதக்கல்விக்கான ஏற்பாடுகளையும் செய்தனர். அதில் ஒரு மையம் ஊர்காவற்றுறையிலும் அமைக்கப்பட்டது. அது பின்னாளில் யாழ்ப்பாண மறைமாவட்டத்தின் தலைமைப்பதவிகளில் செல்வாக்குச் செலுத்த உதவியது. 

மறுவளத்தில் ஐரோப்பியர்களால் கட்டப்பட்ட, ஹீமன் கில் கோட்டை புதத்தம்பி கோட்டை எனவும் சொல்லப்படுவதுண்டு. இந்தக் கோட்டை போர்த்துக்கீசர் காலத்தையது எனக் கூறப்பட்டாலும் இதை முழுமைப்படுத்தியது ஒல்லாந்தர்களே. பிறகு பிரித்தானியருக்குக் கைமாறி, இப்பொழுது இலங்கைப்படைகளிடம் உள்ளது. யாழ்ப்பாணத்திலிருக்கும் கோட்டைகளில் மிக அழகான கோட்டை இது. இப்போது சுற்றுலாப்பயணிகளின் கவனம் இதிலுண்டு. “அந்நியர்களால் கட்டப்பட்ட கோட்டையில் அழகு தெரிகிறதா?“ என்று யாரும் கேட்கலாம். இது அரசியல் ரீதியான உணர்வின் பாற்பட்ட கேள்வி. இந்த உலகமே அரசியல் ரீதியாகவும் பொருளாதார ரீதியாகவும்தானே வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது! அதற்குள் எப்படியோ அழகியல் ரீதியான உணர்வும் பொதித்துள்ளது.

 ஒரு காலத்தில் அரசியல்ரீதியாக, அரசியல் – பொருளாதார நோக்கங்களுக்காகக் கட்டப்பட்டிருக்கலாம். ஏன் இப்போது கூட அப்படியான நோக்குடன்தான் படையினரிடம் உள்ளது என்று யாரும் வாதிடலாம். வாதமே வேண்டாம். அது உண்மைதான். ஆனாலும் ஊர்காவற்றுறையின் சிறப்பு அடையாளமாகவும் அங்கே வருகின்ற சுற்றுலாப்பயணிகளைக் கவரும் இடமாகவும் இன்று ஹீமன் கில் மாறியுள்ளது என்பதையும் புறக்கணிக்க முடியாது. உலகெங்கும் இப்படி அரசியல் ரீதியாக உருவாக்கப்பட்ட பல மையங்கள் பின்னர் காட்சிப்பொருட்களாக மாறிவிடுவதுண்டு. அதிலொன்றாகத்தான் ஹீமன் கில்லும் உள்ளது.

வடக்கில் ஐரோப்பியரால் அமைக்கப்பட்ட பல கோட்டைகளையும் விட வரலாற்று முக்கியத்துவமும் சிறப்புமுடையது ஹீமன் கில். முக்கியமாக இது ஒரு கடற்கோட்டை. மற்றவை அநேகமாக கடற்கரையோரமாக நிலத்தில் இருப்பவை. இது கடலால் சூழப்பட்டிருப்பது. தவிர, இது அமைந்திருப்பது, கடற்போக்குவரத்தில் முக்கியமான ஒரு மையத்தில். இதனால்தான், இந்தக் கோட்டை இன்னும் அதன் முக்கியத்துவத்தை இழக்காமலிருக்கிறது. உதாரணமாக ஏனைய பல கோட்டைகள் அன்று உருவாக்கப்பட்ட பாதுகாப்பு, நிர்வாக அதிகாரம் போன்ற முக்கியத்துவத்தை இழந்து விட்டன. குறிப்பாக யாழ்ப்பாணக் கோட்டை இருநூறு ஆண்டுகளுக்கு முன்பிருந்த முக்கியத்துடன் இன்றில்லை. அது இப்போது ஒரு காட்சிப்பொருள். அவ்வளவுதான். ஆனால் ஊர்காவற்றுறைக் கோட்டை அப்படியல்ல. அது வடமேற்குக்கடலின் முக்கியமான கடற்போக்குவரத்து, கடற்கண்காணிப்பு மையமாகவே இன்னும் தொழிற்படுகிறது. ஊர்காவற்றுறை – காரைநகரினை பிரிக்கும் ஆழமான கடலின் மத்தியில் இருக்கும் இந்தக் கோட்டை, பன்னாட்டு கடற்பாதையில் இருந்து பாக்கு நீரிணையுடாக  யாழ்ப்பாண பரவைக்கடலில் நுழையும் வழியைக் கண்காணிக்கிறது.

இதற்கு வடக்கில் பயணித்தால், கோடிக்கரைக்கோ நாகபட்டணத்துக்கோ போய், அங்கிருந்து கிழக்காக, பத்தாவது அகலக் கோட்டை பின்பற்றி தென்கழக்காசியாவுக்கும் சீனாவுக்கும் போகலாம். நேர் வடக்கில் இந்தியாவின் கிழக்குகரையோரமாக எந்த துறை முகத்திற்கும் போக முடியும்.  மேற்குத் திசையில் தொண்டி, அதிராம் பட்டிணத்திற்கும் தென் கிழக்கில் யாழ்ப்பாணத்திற்கும் போகலாம்.

 ஒல்லாந்தரால் சிறப்பாகப் பேணி பாதுகாக்கப்பட்ட இந்தக்கோட்டையை 1795 இல் பிரிட்டிஸ்காரர் கைப்பற்றிய பிற்பாடு சிறைக்கூடமாகவும், மருத்துவ நிலையமாகவும் பாவித்தனர். இதேவேளை கடலில் கப்பல் மூலம் போவோர்வருவோருக்கு நுழைவுச்சீட்டு இக்கோட்டையில் வைத்து வழங்கப்பட்டது. நாட்டிற்கு கப்பல் மூலம் வரும் பகையை இக்கோட்டை காத்து நின்றதாகவும் வரலாற்றுக்குறிப்புகளுண்டு. இங்கு வைத்து கப்பல்கள் ஆராய்ந்து சோதனைசெய்யப்பட்டதாகவும் கூறப்படுகிறது. அத்துடன், இந்தியாவில் இருந்து குடியேறுபவர்களை பொதுச் சுகாதாரப் பரிசோதனைகளுக்கு என்று தனிமைப்படுத்தும் நிலையமாகவும் இந்தக் கோட்டை பயன்படுத்தப்பட்டிருக்கிறது.  பின்னர் சில காலம் இது தொல்லியல் திணைக்களத்தின் பொறுப்பில் இருந்தது. பிரிட்டிஸ் பீரியட்டில் சிறைக்கூடமாக பயன்படுத்தப்பட்ட இந்தக்கோட்டையில் ஆயுள் தண்டைனை கைதிகள் சிறைப்படுத்தப்படுத்தப்படுத்தப்பட்டிருந்திருக்கிறார்கள். அப்பொழுது, ஊர்காவற்றுறை முக்கிய கடற்படைத்தளமாக இருந்ததுடன், பிரதான சுங்கப் பரிசோதனை நிலையமாகவும் விளங்கியது.

இப்படியெல்லாம் பல வகையிலும் இருக்கும் இதன் முக்கியத்துவச் சிறப்பு, மறுவளமாக இன்னும் (நூற்றாண்டுகளாக) தமிழர்களுக்கு அச்சுறுத்தலாக இருக்கும் நிலையும் உண்டு. இந்தக் கோட்டையை மையமாக வைத்து செங்கை ஆழியான் “கடற்கோட்டை“ என்ற வரலாற்றுப் புதினத்தை எழுதியிருக்கிறார்.

ஊர்காவற்றுறையைப்பற்றி ஏராளமான வரலாற்றுத்தகவல்கள் உண்டு. யாழ்ப்பாணத்துக்கும் பிற இடங்களுக்குமான வணிகத்தொடர்புகளுக்கும் யாழ்ப்பாணம் மற்றும் இலங்கைத்தீவின் மீதான படையெடுப்புக்கும் ஊர்காவல்துறை ஒரு முக்கியமான  மையமாக வரலாற்றில் இருந்திருக்கிறது. 12ஆம் நூற்றாண்டில் ஊர்காவற்றுறையின் கேந்திர, வணிக முக்கியத்துவங்களை இரு தமிழ்க் கல்வெட்டுக்கள் குறிப்பிடுகின்றன. இரண்டாம்இராஜாதிராஜசோழனது (1163-1178) திருவாலங்காட்டுக் கல்வெட்டு, சோழர்களுக்கும் பராக்கிரமபாகுவிற்குமிடையில் நடைபெற்ற மோதலில் படைத்தளங்களுள் ஒன்றாக ஊர்காவற்துறை இருந்ததைக் குறிப்பிடுகிறது. தற்பொழுதுநயினாதீவுக் கோயிலில் வைக்கப்பட்டுள்ள, முதலாம் பராக்கிரமபாகுவின் தமிழ் சமஸ்கிருதக் கல்வெட்டு, ஊர்காவற்றுறையில் பன்நாட்டு வணிகம் ஊக்குவிக்கப்பட்டதைத் தெரியப்படுத்துகின்றது என்கிறார் இந்திரபாலா. அரேபிய நாடுகளில் இருந்து குதிரைகளை ஊர்காவற்றுறையில் இறக்கியதாகவும் தகவல்கள் உண்டு.

ஊர்காவற்றுறையென்று இன்று அழைக்கப்பட்டாலும் மக்களிடம்  ‘ஊறாத்துறை’ என்றே பேச்சு வழக்கில் உள்ளது. “12ஆம் நூற்றாண்டுத் தமிழ்க்கல்வெட்டுக்களில் ஊராத்துறை என்றுதான் அழைக்கப்பட்டிருக்கிறது“ என்று குறிப்பிடுகிறார் கலாநிதி க. இந்திரபாலா.

இது போக, ஊர்காவல்துறையில் மாட்டுக்காலை அல்லது பருத்தியடைப்பு என்றொரு இடமுண்டு. இங்கேதான் அந்தக் காலத்தில் படையினருடைய உணவுத்தேவைக்காகக் கொண்டு வரப்பட்ட மாடுகள் இறக்கப்பட்டு, பராமரிக்கப்பட்டிருக்கிறது. பருத்தியடைப்புக்கு மேற்கிலுள்ள முகத்துவாரத்தில் - முனையில் மாடுகளைக் கொண்டு வந்து இறக்கியிருக்கிறார்கள். இதெல்லாம் டிங்கிப் படகுகளும் பாய்மரக்கப்பல்களும் கொடிகட்டிப்பறந்த காலத்துச் சம்பவங்கள்.

“பாய்க்கப்பல் போய் நீராவிக்கப்பல் வந்த காலத்தில், பாக்குநீரிணையின் ஆழம் போதாததால் ஊர்காவற்றுறை பன்நாட்டு முக்கியத்துவத்தை இழந்தது. இருப்பினும், இந்தியாவின் கிழக்குக் கரையுடன் வணிகம் அண்மைக்காலம் வரைதொடர்ந்தது. யாழ்ப்பாணப் பரவைக்கடலின் சங்கு வங்காளம் வரை சென்றதையும், விசாகப்பட்டினத்து வடக்கன் மாடு இங்கு வந்ததையும் ஊர்காவற்றுறையில் இன்றும் காணப்படும் சங்குக் கழிவுக்குவியல்களாலும் இடிந்து போனகால்நடைத் தொற்று நோய்த்தடுப்புக் கட்டிடங்களாலும் அறிந்து கொள்ளலாம். ஊர்காவற்றுறையில் இறக்கப்பட்ட சரக்கு, மாட்டு வண்டித் தொடர்களில் அனுராதபுரம், கண்டிவரை சென்றதை எனது பாட்டனார்கூறக்கேட்டிருக்கின்றேன்.

காலனித்துவம் போய்த் தேசியங்கள் வந்த காலத்தில் ஊர்காவற்றுறையின் வணிகம் நின்று போனாலும் கேந்திர முக்கியத்துவம் போய்விடவில்லை. வணிகத்தையும் கடற்பாதைகளையும் பராமரிக்கவும் பாதுகாக்கவும் தேவைப்பட்டகேந்திர அமைவிடம் அவற்றைத் தடுக்கவும் தேவைப்பட்டது. வடபுலத்திற்கான இலங்கைக்கடற்படையின் தலைமையகம் கடற்கோட்டைக்கு மிகவும் அண்மித்த நிலப்பகுதியான காரைநகர், நீலங்காட்டில் அமைந்தது.இக்காரணத்தினாலேயே, 1971 ஆம் ஆண்டு து.ஏ.P. கிளர்ச்சியின் போது கைதான ரோகண விஜேவீரவும் சகாக்களும் பாதுகாப்புக் கருதி கடற்கோட்டையிலேயே சிலகாலம் சிறைவைக்கப்பட்டனர்“ என்கிறார் வரலாற்றாய்வாளர் பொ. இரகுபதி.

இதைவிட ஊருண்டிக்கோட்டை (Uruendi Fort) என்றொரு பழைய கோட்டையும் இங்கே உண்டு. முதலில் மக்கள் இருந்த ஊருண்டித் துறைமுகத்தை மையமாகக் கொண்டு இந்தப்பகுதி இருந்தது. செம்மண் கலந்த பூமியாகவும் மக்கள் செறிந்து காணப்பட்டமையாலும் இங்கே இந்தக் கோட்டையினை போர்த்துக்கீசர் அமைத்தனர். இது பழங்கோட்டை என்ற பெயரில் சிதைந்த நிலையில் இப்போதுள்ளது. நயினாதீவில் கட்டப்பட்டிருந்த நாகம்மை ஆலயத்தினை இடித்து 1620ற்கும் 1624க்கும் இடைப்பட்ட காலத்தில் அதன் கற்களைக்கொண்டு ஊர்காவற்றுறை சங்குமால் அருகில் இக்கோட்டை கட்டப்பட்டது. 1950 களில் கோட்டையின் கோவில் கூரை நல்ல நிலையில் இருந்திருக்கிறது.

ஊர்காவற்றுறையில் இன்னும் முக்கியமாக இருப்பது காரைநகருக்கும் ஊர்காவற்றுறைக்குமிடையிலான போக்குவரத்துக்குப் பயன்படும் துறைமுகமாகும். இது யாழ்ப்பாண அரசர் காலத்தில் மட்டுமல்ல போர்த்துக்கேயர் ஒல்லாந்தர் பிரித்தானியர் ஆட்சிக் காலங்களில் வர்த்தகத்திலும் கடற்பாதுகாப்பு நடவடிக்கைகளிலும் பெரும் பங்களிப்புச் செய்திருந்தது. பரப்பளவில் சிறியதாக இருந்தாலும் இத்துறைமுகம், இயற்கைத் துறைமுகத்துக்குரிய பண்புகளைக் கொண்டுள்ளது. சிறிய கப்பல்களின் போக்குவரத்துக்கும் அவை தங்கி இங்கு நிற்பதற்கும் ஏற்றது. இலங்கைத் தீவின் வரலாற்றிலும் யாழ்ப்பாண இராச்சியத்தினதும் வடநீர் பரப்பைப் பாதுகாக்கும் பொறுப்பை இத்துறைமுகம் செய்திருக்கிறது. போர்த்துக்கீசர் இந்தத் துறைமுகத்தை  Fortaleza எனக் குறிப்பிட்டிருக்கிறார்கள். இது இரண்டு உள்ளக ரீதியான பகுதியைக் கொண்டுள்ளது. இத்துறைமுகமும் 1658ம் ஆண்டளவில் இடம்பெற்ற யாழ்ப்பாணத்தின் மீதான முற்றுகை காலத்தில் டச்சுக்காரரின் ஆட்சியின் கீழ் கொண்டு வரப்பட்டது.

இதேவேளை வடக்கிலே ஐரோப்பியர்களால் பொருளாதாரப் பயிர்கள் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டன. குறிப்பாக புகையிலைச் செய்கை அதிலொன்று. இதை அவர்கள் ஊர்காவற்றுறை ஊடாகவே செய்திருக்கின்றனர். இதனால் தீவுப்பகுதியில் புகையிலைச் செய்கை முக்கியமான பயிர்ச்செய்கையாக மாறியது. இன்னும் அதனுடைய செல்வாக்கு தீவுகளில் உண்டு.

இப்படியெல்லாம் ஏராளம் வளங்களையும் சிறப்புகளையும் கொண்டுள்ள, ஊர்காவற்றுறையின் கடந்த நூற்றாண்டும் செழிப்பானதே. பொன்மணி என்ற ஈழத்திரைப்படத்தின் திரைக்கதையை எழுதிய காவலூர் ராஜதுரை, எழுத்தாளர் காவலூர் ஜெகநாகதன், இன்றைய தமிழ் ஒளி(டான் தொலைக்காட்சி) குகநாதன், காவல் நகரோன் என்ற சபாரத்தினம் மாஸ்ரர், கவிஞர் ஊர்வசி எல்லோரும் ஊர்காவற்றுறையின் முகங்களே. ஏராளமான அண்ணாவிமார்களும் நாட்டுக்கூத்துக் கலைஞர்களும் ஊர்காவற்றுறையை இசையாலும் கலையாலும் அழகாக்கி வளமாக்கிய காலமொன்றிருந்தது. தீவுகளுக்கெல்லாம் தலைநகரமாக இருந்த ஊர்காவற்றுறையிலிருந்து கொழும்புக்கு மீன் லொறிகளும் வெங்காயம், புகையிலை, மிளகாய் ஏற்றிய வண்டிகளும் ஓடிய காலம் நாட்களில் ராஜ் சினிமாவில் கூட்டம் அலைமோதும். கொத்துரொட்டிக்கடைகள் அறிமுகமாகிய 1970 களில் ஊர்காவற்றுறைக் கடலிலும் நகரிலும் வானத்து நட்சத்திரங்களே ஒளிர்ந்தன என்று ஒரு நண்பர் எழுதியிருந்தார். அந்தளவுக்கு கையில் காசுப்புழக்கமும் வாழ்க்கையில் செழிப்பும் அங்கிருந்தது.

யுத்தம் வந்த கையோடு எல்லாம் போய் விட்டன. இப்பொழுது ஊர்காவற்றுறை தனியான ஒரு பிரதேச செயலர் பிரிவாக, தனியான பிரதேச சபைப்பிரிவாக இருந்தாலும் பழைய செழிப்பு மீண்டு வரவில்லை. பொதுவாகச் சொன்னால், ஊர் இன்னும் துளிர்க்கத் தொடங்கவில்லை என்றே சொல்ல வேணும். பெரிய வீடுகளும் விசாலமான வளவுகளுமாகக் கொடிகட்டிப்பறந்த கரம்பனில் காடும் புதருமே கொடியாகப்படர்ந்திருக்கிறது. இதைக் காணும்போது மனசுக்குள்ளே ஆயிரம்கோடி முட்கள் தைக்கின்றன.

சோழர், போத்துக்கீசர், ஒல்லாந்தர், பிரித்தானியர், சிங்களவர் என்ற பிறத்தியாரே ஆசைகொண்டு ஆள முனைந்த ஊர்காவற்றுறையில் இன்று சொந்த ஊர் மக்களே இல்லாதிருப்பது துயரமன்றி வேறென்ன?

நன்றி.
 http://www.thenee.com