அனலையம்பெருமானே!

அனலையம்பெருமானே!

எனை ஆட்கொண்ட ஐம்பொறிகளை

விட்டு நீங்காதிருந்தேன் இறைவா

அவை எனை ஆட்கொண்டு

வழி நடத்தினரே இறைவா

உனை நினைக்கும்போதெல்லாம்

திரையிட்டுத் தடுத்தினரே இறைவா

அடியேன் பட்டதுயர்

மாறமோ நானறியேன் இறைவா

உன்னடி பணிவதொன்றே வேறில்லை

அனலை ஹரிகரன் குமாரனே ஐயனாரே.

சுகபோகம் கொண்டேன்

உன்நாமம் மறந்தேன்.

இடர்கள் சூழ்ந்தபோது

உனை நினைந்திரந்தேன்

தாழ்ந்தெழுந்தபின் உனை

மறந்தே வாழ்ந்தேனையா

தொடர்ந்துவந்த மோகங்கள்

மாயை  என உணர்ந்தேன்

உன்னடி சேர்வதொன்றே இன்பம்

அன்றோ நயினாகுள ஐயனாரே.

ஐம்புலங்களை நாடியே

என் மனம் சென்றதய்யா

ஆக்கங்கள் யாவும் மோகன

வாழ்வாகி விட்டதய்யா

பட்ட துயரம் போதுமென்றெண்ணி

விட்டகலத் துடித்தேனய்யா

உன் நாமம் ஒன்றே அடியேனுக்கு

இறுதிவரை துணைதானய்யா

ஓடோடி உன் தலம் வந்தேனய்யா

கருணா மூர்த்தியே அனலை ஐயனாரே.

விம்மி விம்மி நான் அழுதும்

செய்த பாவம் தொலையாதய்யா

அறியாது செய்த வினை அழிந்திட

உன்பாதம் தழுவி வந்தேனய்யா

கரைந்திடுமோ பாவங்கள் அறியேனய்யா

காத்தருளும் தவ்விய மூர்த்தியே

தீயில் அகப்பட்ட துரும்புபோல்

என் வினைகள் மறைந்திடுமோ

பூரணை புட்கலை மணவாளனே

அனலை மேவிய ஐயனாரே

மெய் மறந்தேன் உனை நாட

விழி திறந்தேன் உனைக் காண

செவிகள் திறந்தன மொழி அறிய

நாவுமலர்ந்தது உன் நாமம் பாட

மனம் மகிழ்ந்தது தினம் தினம் நினைப்பதற்கே

கரங்கள் கூம்பியதே உனைப் பணிந்தே

பாதங்கள் நடந்தன உனை நாடியே

உடம்போ உன் பாதத்தில் வீழ்ந்ததே

உன் பாதம் விட்டகலேன் எந்நாளும்

அனலை வேந்தனே ஐயனாரே.

அறியா வேளையிலே செய்த பாவம்

யாவும் எனை விட்டகல பெருமானே

நீரிலிட்ட உப்பைப்போன்றே

கரைந்து மறைந்து போமோ

செய்த வினை யாதோ நானறியேன்

உன் நாமம் மறந்து இருந்துவிட்டேன்

அரவணைத்தே காத்தருளும் நாயகனே

பொறுத்தருளுவது உன் திருவுளமே

திருவடியே சரணடைந்தேன் தேவா

அனலைக்கதிபதியே ஐயனாரே.

முன்னம் செய்த வினைகள்

யான் அறிந்தோ அறியாத

விளைந்த அறுவடைபோல்

முற்றி தலை குனிந்தே

கார் இருளில் நுளைந்தேன்

வெளியேறத் தெரியாது தவித்தேன்

கடலோரம் மணல் வீடு போன்று

அழிந்திடுமோ தீவினைகள்

அடியேனை ஆட்கொள்வாய்

கடல் சூழ் பெருமானே ஐயனாரே.

பிறப்பு சூழலில் சிக்கியே அடியேன்

முக்காலமும் அறியா இக்காலமும் அறியா

செய்வதறியா விழிப்புற்றேன் இறைவா

ஐம்புலங்களின் வழி நோக்கினேன்

வெறுப்புற்றே தெளிந்த நலையிடையே

உன் புகழ் பாடி அர்ப்பணித்தேன்

மனமாகிய மலரில் வீற்று அருள்

சுரக்கும் எந்தன் தேவ மூர்த்தியே

ஏழைக்கருளும் வித்தகனே

அலையோசை அனலை ஐயனாரே.

கருவறையில் உயிர்பெற்றெழுந்தபோதும்

அன்னை மார்பில் பால் சுவைத்தபோதும்

மழலையாய் தவழ்ந்து ஊர்ந்தபோதும்

யான் அறியேன் பரம்பொருளே

அறியா பருவமதில் பொறிகள்

எனை நாடிச்சூழுமென்று

மோகமெனும் அரக்கனே தீ வினைகள்

செய்திடத் தூண்டியதோ  யான் அறியேன்

உன்னடி சேராது தவிர்த்தேனே

ஆழிசூழ் தீவின் முதல்வனே ஐயனாரே.

உன்னடி நிழல் அடியேனுக்கு

வாழ்வின் மகிமையைத்தருமே -உன்

பாதாரம் தழுவி உறங்குவதே இனிமை

இதையறியா மூடனானேன்

அறிந்தும் மூடனாய் வாழ்வேனோ

வாழ்வதற்கும் வெறுப்புற்றேனே

முதுமையை அடையவைத்தே

புரியவைத்தாய் பரம்பொருளே

உன்னடி அடைவதே பேறு வேறில்லை

அனலை கூழாவடியுறை ஐயனாரே.

அடியேன் இதயம் கசிந்து இருவிழி ஊடே

நீராக உன்பாதம் தழுவி நிற்குமே

உன் விழி நோக்கி அடியேன் விழி மலர்கின்றதே

அடியேன் பட்ட துயர் நீ அறியாயோ

மண்ணென்றும் பொன்னென்றும் பெண்ணென்றும்

நான் என்றும் வீராப்புக் கொண்டேனே

அடைந்த செல்வம் நொடிப்பொழுதில்

கண் முன்னே அழிந்து சென்றதய்யா

அழியாப் பொருள் நீ எனக்கொண்டேன்

மனமூரில் காட்சியானாய் அனலை ஐயனாரே.

தில்லைக் கூத்தன் புத்திரனே

மாயோன் கரங்களில் அவதரித்தோனே

உமையவள் அரவணைப்பின் மைந்தனே

பஞ்சமுகன் ஆறுமுகன் சோதரனே

ஆழியில் மிதந்து அனலையை ஆட்கொண்டவனே

பூரணை புட்கலை மணவாளனே

பக்தருள்ளத்தில் உறைபவனே

அனலையூர் போற்றும் பெருமானே

நாற்திசையெங்கும் புகழோசை பரப்பிட

ஒளியேந்தி தொழுகின்றோம் அனலை ஐயனாரே.